|
Nieuws
Nog geen nieuws beschikbaar. |
|
Wout en Cliquo, retourtje Franse Alpen
Bakbrommer reis door Zuid-Europa
|
Aftrap - Esch sur Alzette - Reignier - Bourg d'Oisans - Gap - Charleville Mézières |
Kliko en Wout reden op de bakbrommer door Zuid-Europa. Ze hielden ons steeds op de hoogte van hun belevenissen op hun reis.
Op www.bakbrommers.nl kon je wekelijks kijken voor het laatste nieuws!
Ben jij ook van plan om een mooie reis te maken op de driewieler? Laat het ons weten! kliko@bakbrommers.nl
|
 |
Charleville Mézières (FR) |
Terug naar boven |
Charleville Mézières 24 mei
Het is alweer even geleden, volgens mij dik een week maar daar ben ik dan weer. Na Gap hebben we gereden en gereden, vandaag zijn we in deze grensstad aangekomen en sTerug naar bovenpen hier een hele dag om even tot rust te komen.
Achtentwintighonderd kilometer hebben we nu gereden. Nog een honderd of vier en we zijn weer thuis, we kunnen Nederland bijna ruiken.
België zit met de frietwalm een beetje in de weg, geeft niet, daar gaan we eens een lekkere vette bek halen.
|
 |
Het blijft nog steeds erg mooi om rond te rijden, prachtige landschappen te zien en leuke kleine dorpjes. Hoewel er de laatste week wel dagen geweest zijn die minder mooie landschappen brachten en het soms zelfs saai en vervelend was, genieten we nog dagelijks van de vele kilometers die we vreten.
|
|
Na Gap reden we de Alpen uit, de prachtig besneeuwde bergTerug naar bovenpen achter ons latend. De bergpassen die we namen werden steeds minder hoog. Vandaag hadden we waarschijnlijk de laatste en minst hoge, 353 meter, een makkie!
|
Van de Alpen reden we naar de Drôme, een Clairette in Die gehaald, om 's avonds bij het diner te drinken. Vanaf Die ging de weg, weer omhoog. Het was tijd om een volgende col te pakken, Col de Rousset, 1367 meter hoog.
Deze zouden we even opstuiven, na al die hoge bergen was dit natuurlijk niets.
Viel dat even tegen, na Gap waren we een hele dag naar beneden gereden, dan is het dus wel weer ff een heel eind stijgen. Het was wel een hele bizarre, mooie klim, vol haarspeld bochten.
Ik vroeg me af waarom ze al die moeite deden om een weg in die berg te hakken en niet gewoon een tunnel te maken, ik geloof dat de makers zich dat op een gegeven moment ook afvroegen, op 1367 meter hoogte was een tunnel.
Klimmend omhoog zagen we steeds wolken over de berg heenkomen die daarna oplosten in de wolkeloze blauwe lucht die de hele dag al boven ons hing.
Na de tunnel was alles anders, het landschap en de lucht. Het landschap, bosrijk maar vol heerlijk groene weiden, heel rustig en gemoedelijk, de lucht was grauw en grijs, alsof deze open kon barsten.
|
 |
In deze groene vallei vonden we een mooie plek om de nacht door te brengen, wat een rust straalde deze vallei uit, hier zou ik wel willen wonen.
Een beetje klimmen en een beetje dalen, waar je het ook doet, of het nu de Ardennen zijn of de Alpen, het blijft gewoon helemaal Terug naar boven. Ik ben echt heel erg blij in de Alpen geweest te zijn en van die hoge collen te hebben gereden, dat was al zo lang een droom.
|
 |
Met mooi weer vertrokken we de volgende dag, verder naar het noorden trekkend, dit was toch wel een van de mooiste tochten die we gereden hebben, door deze groene vallei, langs een pracht van een waterval en immense rotsformaties uit het niets opkomend.
Als je hier in deze steek bent, zou ik je aanraden deze tocht te rijden. Vanaf Die, de D 518, en dan zo recht mogelijk naar het noorden via de Route des Ecouges. Op en Terug naar boven!
De Honda van Wout begint te begrijpen wat er van em verwacht wordt, hij gaat sneller rijden, eindelijk.Ach zo erg was het allemaal niet, we zijn eraan gewend geraakt en ook rijd hij niet echt heel langzaam zoals de eerste dagen het geval was.
|
Ik weet trouwens wel waarom de Honda sneller gaat lopen, hij gebruikt zoveel olie dat hij het idee heeft een tweetakt motors te zijn.
Het is duidelijk, Wout heeft me in al die weken dus niet kunnen overtuigen van Honda en viertakt.
In de Alpen sputterde de Honda verschrikkelijk in hogere toeren, zelfs die geweldige
Zündapp van mij begon dat over te nemen. Nu we weer lager bij de zeespiegel zijn doen ze het beide beter, onze conclusie is dat de ijlheid van de lucht een rol zal hebben gespeeld. Gisteren hadden we nog een klim met 14% erin en beiden kwamen we makkelijk omhoog.
|
 |
Via Die en Beaurepaire reden we tussen Lyon en Grenoble door, vlak langs Mâcon naar Beaune. Dijon ontwijkend ging de route verder naar Auberive en Chaumont om via St Dizier en Ste Menehould in Charleville Mézières te eindigen.
De meeste dagen reden we zo'n 130 kilometer. Op één dag hebben we dik 200 kilometer gereden en besloten 's avonds, dat we dat niet nog eens zouden doen, geen van beide was het bevallen. Het voelde als veel te lang zitten en het was ook nog eens zo'n dag dat het landschap niet echt een geweldige indruk maakte.
|
Ik wil nog even een mooi gebied aanwijzen, soms kom je door zulke mooie, speciale stukjes, dat ik ze wil onthouden en doorgeven.
Tussen Dijon en Chaumont is voor mij zo'n stuk met Aberive als middelpunt. Prachtig, leuke kleinschalige landerijen met veel bomen en stukjes bos, waarschijnlijk een heel arm gebied. Kleine riviertjes stromen er doorheen. De dorpen zijn niet al te groot, mooi en vervallen, er is veel leegstand, kortom, in mijn ogen prachtig.
Ik heb het er al eerder over gehad, de lage snelheid waarmee we rijden. Nu we richting huis rijden heb ik weer het gevoel dat dit prettiger is.
Op het keerpunt voelde het nog raar om weer aan huis te denken, nu voelt het juist goed om zo langzaam weer geconfronteerd te worden met de harde werkelijkheid, thuis zijn en dus weer aan het werk gaan.
|
 |
Ik zou er niet aan moeten denken om in twee dagen, vanuit het zuidelijkste puntje waar we zijn geweest, weer thuis te zijn.
Nu we vlak bij zijn en nog drie dagen rijden voor de boeg hebben, krijg ik echt zin om daar weer te zijn, m'n vrienden en vriendinnen weer te zien en de werkplaats te gebruiken.
Wout is een goede reisgenoot, we voelen elkaar aan. Het is al meerdere keren voorgekomen dat ik naast hem ga rijden en vraag, zullen we even een terrasje pakken en dat hij precies dezelfde gedachte had. Of dat hij zegt, slaapplek zoeken en ik daar net aan zat te denken.
Gisteren hadden we nog zo'n mooi moment, Wout zei: ik zag onderweg een huis waarvan de luiken verkeerdom hingen, ik had het ook gezien. Van al die duizenden huizen en gebouwen die we tegen zijn gekomen valt ons beide hetzelfde kleine detail op!
|
|
Zaterdag rijden we weer verder, België in, hopelijk blijven de weergoden ons een beetje goed gezind. Maandag verwachten we weer thuis aan te komen.
Het was een zeer geslaagde vakantie, niet te lang en niet te kort. We hebben beide een fantastische tijd gehad, zijn echt helemaal weg geweest.
Ik heb rekords verbroken en daar ben ik best trots op, ik denk nog wel het meest op ons hoogte rekord, zou er ooit iemand zo hoog geweest zijn op de bakbrommer? Ja het was heel erg tof!
Ik wil nog even twee mensen bedanken.
|
 |
Allereerst Wout, bedankt voor de toffe tijd die we samen hebben gehad en dat ik de hele vakantie op die Honda mocht kankeren.
Dan hebben we nog Daan, mijn stoerebror, grote broer, die ook deze keer weer alle tekst die ik geschreven heb op de site heeft geplaatst zodat iedereen ervan mee heeft kunnen genieten, bedankt jong!
|
Eigenlijk moeten de Huisman en Apollo ook bedankt worden of moet ik de Honda en de Zündapp bedanken?
Allemaal is het beste, ze hebben alle vier hun best gedaan en eigenlijk hebben we geen problemen onderweg gehad.
Wout heeft alleen maar 20 spaken in het achterwiel vervangen en natuurlijk hebben we allerlei kleine dingen gerepareerd.
Wout heeft ook een weblog bijgehouden, ben je benieuwd wat hij daar allemaal heeft gemeld, kijk dan op http://xenomobile.hyves.nl
|
 |
|
Gap (FR) |
Terug naar boven |
Gap, vrijdag 18 mei
Gisteren was de dag, twee records gingen eraan. Waar ik het meest trots op ben is het hoogte record, we hebben een hoogte van 2360 meter bereikt! De col heet de Col d’Izoard, de hoogste col in de omgeving die open is. Het was een beklimming van 15 kilometer, de laatste tien heb ik, hangend over het stuur, in de eerste versnelling, gereden, zo worden die tandwielen nog eens gebruikt.
|
We zijn erachter gekomen dat de motoren steeds slechter gaan lopen naarmate je hoger komt. Met een hoop gesputter heeft de Zündapp, de vracht van zo’n 450 kilo, omhoog geduwd.
Het werd steeds wilder, de boomgrens voorbij, wat voor een bizar landschap zorgde.
Fantastisch, ik heb er geen ander woord voor, het was zo’n ongelofelijke kick om met de bakbrommer zo hoog te komen, een droom die eindelijk werkelijkheid werd.
|
 |
Ik had verwacht dat ik bovenaan wel even op Wout zou moeten wachten, met die Honda (Honda, the power in your dreams) gaat hij meestal niet sneller dan 6 km/u omhoog.
|
Tot mijn grote verbazing kwam hij mij de laatste kilometer nog even met een rotgang voorbij zetten, voor hem uit een mooi blauw touw, aan een witte Land Rover vastgeknoopt.
Bovenaan moesten we op de foto, zo’n moment moet vastgelegd worden!
|

|
|
En dan de afdaling, een mooie bochtige met aan het eind een heel mooi vlak, recht stuk, nog lekker steil waar ik de bak mooi uit kon laten rollen. Ineens stond de teller op 100 km/u, nog zo’n kick!
De bedoeling was dat we via de Col d’Agnel naar Italië zouden gaan, de plannen zijn gewijzigd. De Col d’Agnel is nog gesloten en andere hoge collen ook.
|
 |
We zijn nu al twee en halve week weg en moeten toch echt eens terug gaan, als we door Italie en Zwitserland zouden gaan, blijven we in die Alpen, prachtig natuurlijk, alleen schiet het niet op. Ik ben bang dat je steeds bij collen aankomt die nog gesloten zijn dus hebben we een andere koers uitgezet.
|
|
Na Briancon hebben we de Col d’Izoard genomen, Guillestre even vereerd met een bezoek en zijn verder naar Gap gezoefd. Van hieruit gaan we richting Die en dan zo’n beetje recht naar het noorden.
Dan maar geen Italie, het is en blijft vakantie en geen race om het gestelde doel te halen. Dus wij nemen het er lekker van en gaan op ons dooie gemak weer noord waards.
Dinsdag reden we van Bourg d’Oisans naar Briancon, van daaruit nog een beetje naar het zuiden om de volgende dag de Glacier Blanc te kunnen gaan zien.
|
 |
|
Twintig jaar geleden ben ik met mijn ouders hier wezen kamperen, in deze zelfde streek, het is leuk om het nog eens te zijn, ik herken bijna niets terug.
|
Ik kan me nog herinneren dat we wel eens een Alpen Marmot hebben gezien, heel ver weg, in een fotoboek heb ik er nog een foto van, een minuscuul stipje.
Dus toen we tijdens onze wandeling naar de gletsjer een Alpen Marmot zagen, pakte ik de camera en probeerde hem erop te krijgen, hij was veel dichterbij dan toen. Ik kreeg hem erop, voorzichtig zette ik een stap en nog een.
Rustig at het beest verder en ik durfde nog wel een stap te zetten. Nu stond hij er mooi op. Nog een stap en nog een kiekje. Wout zei: volgens mij is het beest hartstikke tam, zonder voorzichtig te doen liepen we naar hem toe en jawel, van dichtbij liet ie zich rustig fotograferen.
|
 |
Ik zal het woord fantastisch nog wel een paar keer gebruiken, De tocht naar de gletsjer was fantastisch, allereerst het moment dat we op de parkeerplaats aankwamen en er overal sneeuw lag. Bakbrommers in de sneeuw met van die fantastisch mooie bergen op de achtergrond, wat een plaatje, wat een kick.
|

|
De wandeling, te gek, veel marmotten gezien en een paar gemzen. Op een gegeven moment kwam er een Alpenkauw langs zeilen, wat een mooi pikzwart beest. Hij trok z’n vleugels in maakt een geweldig mooie duikvlucht om daarna de vleugels weer uit te slaan en zich bij anderen te voegen.
Naar de gletsjer toe was het laatste eind door de sneeuw, ‘s ochtends was het nog strak blauw maar nu begon het donker te worden, de eerste sneeuwvlokjes begonnen te vallen en wij liepen daar maar ongegeneerd te genieten van al dat moois.
De weg naar de gletsjer was steil, dat stond op de kaart aangegeven maar een percentage van 14% zou voor mij appeltje eitje zijn, dat viel vies tegen, tot twee keer toe moest ik afstappen om die Zündapp een handje te helpen.
|
 |
Het ergste was nog wel de tweede keer, ik was lekker bezig om foto’s te maken en ineens hoorde ik het toerental naar beneden gaan. Met de camera in de hand sprong ik van de bak en ging duwen maar het was te laat, ik kreeg hem niet meer op gang en dat gewicht duw je zelf, zonder hulp van de motor echt niet omhoog.
Ik sprong weer in het zadel en manoeuvreerde de Huisman achteruit tot ik kans zag te keren en naar beneden te gaan. Na een paar bochten was er een soort van parkeerhaven waar ik het ging proberen, keren en weer op gang komen, ik wist, dit is riskant, op zo’n zelfde manier heb ik de koppeling in Duitsland verbrand. In de eerste versnelling weer omhoog en bij dezelfde bocht eraf, duwen en de motor aan de gang houden, het was maar een paar meter, toen kon hij het weer alleen.
|
|
Op een parkeerplaats sTerug naar bovente ik even, er stonden twee mannen, ik wilde ze gaan vragen of ze naar beneden wilden gaan met de auto om Wout op te halen, als ik moest duwen zou hij het niet eens halen (Wout reed deze keer zonder bagage, dat scheelt wel). Die twee bleken Engelsen te zijn en er was meteen een leuk gesprek.
|
 |
Nog voordat ik kon beginnen over Wout en die “helse” Honda van em, kwam dat mooie viertakt geluid al uit het dal omhoog. Toen we even later met z’n vieren stonden te blaten, kreeg ik het gevoel dat ik de volgende keer weer eens met de bak het kanaal over zou willen. Ik heb zoveel meer met die Engelsen, Whalesmen, Schotten en Ieren dan met die Fransen. Dat praat gewoon lekker makkelijk weg en dat heeft niet alleen met de taal te maken, ze zijn gewoon een stuk gekker.
Dus waarschijnlijk zal uw schrijver over twee jaar weer een verhaal schrijven maar dan vanuit het westen.
|
Gisteren, we reden naar de col en hielden even lunchpauze. Wout kwam al vloekend op Honda de parkeerplaats op, waar ik wachtte.
Hij had het helemaal gehad met die viertakt, soms praat hij wel eens over zo’n heerlijk snelle tweetakt, vooral als hij slaapt, dan hoor ik hem in z’n slaap praten. :-)
We zaten aan de kant, naar een stroompje te staren, beiden met onze eigen gedachten over die kut Honda. Achter ons hoorden we mooie geluiden, vanuit de bocht kwamen twee zijspannen aan, geen alledaagse, een Zündapp en een BMW uit de oorlog. Ze reden langs, keken om en keerden meteen, mooi want ik wilde dat geweld ook wel eens van dichtbij aanschouwen.
|
 |
 |
Twee Duitse broers stapten af, we hadden heel wat tijd nodig om over al dat pracht spul te praten. Gelukkig hebben we adressen uitgewisseld dus gaan we wel eens even een keertje in Duitsland langs.
Dit oponthoud was erg goed voor het humeur van Wout, vol goede moed gingen we naar de 2360 meter.
|
Bourg d'Oisans (FR) |
Terug naar boven |
maandag 14-05-2007
Het regent, waait en het is koud, we zijn behoorlijk nat geworden door de beklimming van de Alpe d'Huez vanochtend. Een klim van 13 kilometer en een behoorlijk stijgingspercentage, zo'n 10%. Ik zie net dat het buiten, goed wat hoger dan hier, sneeuwt.
Zaterdag zijn we vertrokken uit Reignier, waar we een paar dagen verbleven. Ik heb daar een heerlijke wandeling gemaakt en de eerste sneeuw deze zomer betreden. Het was een hele mooie, steile klim, een klim van 600 meter. Fantastisch om te zien dat je een ander jaargetijde inloopt, je loopt terug.
|
 |
Op een hoogte van 1400 meter kwamen de bomen net in knop en de krokussen stonden prachtig te bloei.
Doordat we momenteel door de Alpen rijden komen we minder snel vooruit, nog elke dag leggen we een kilometer of 130 af maar hemelsbreed is dat een stuk minder. De hele dag rijden we Alpenpassen, beginnend bij zo'n 833 meter en dan steeds hoger. Kronkelend omhoog en weer naar beneden, ik kan me ergere dingen voorstellen om dagelijks te doen. Een klim van anderhalf uur is geen uitzondering, steeds maar schakelen, van de een naar de twee en weer terug.
Ik speel een gevaarlijk spel met de koppeling. (twee jaar geleden verbrandde de koppeling op een helling) Om bij een klim in de tweede versnelling te kunnen komen moet ik heel wat met de koppeling spelen, er zit zo'n gat tussen de eerste en de tweede versnelling dat het niet anders kan. Maar dit jaar heb ik een reserve set koppelingsplaten mee en het goede gereedschap, mocht het fout gaan dan kan ik na anderhalf uur sleutelen weer verder. Een maal stond ik ergens vast en rook bij het wegrijden de koppeling, ik weet het, ik speel met vuur.
|
In Geneve hebben we een heerlijke dag gehad, het was echt lekker warm weer, de eerste dag dat de korte broek aan kon. Op internet zag ik dat het de komende week mooi weer zou worden maar daar is niets van terecht gekomen, al de volgende dag werden we gewekt door druppels op het tentdoek.
Gisteren, zondag was de lucht prachtig blauw bij het wakker worden maar nog voor we weer op de bakbrommer klommen voor de dagelijkse kilometers was de lucht helemaal betrokken. Toch bleef het de hele dag lekker behaaglijk, de eerste warme dag tijdens het rijden.
Vlak voor Grenoble reden we een pas af, het dal in en kregen we een verschrikkelijk harde warme wind in ons gezicht. Op de N91, richting Briancon, werden het windhozen waarbij ik af en toe moeite had de bak rechtuit te laten rijden.
|
 |
Overal waar je even stil staat komen mensen op je af. Steeds hoor je hetzelfde, c'est increable, c'est super, c'est differand. Het leuke is dat je verschil ziet in waar je bent, in het noorden van Frankrijk waren de mensen veel minder enthousiast en hoe zuidelijker je komt des te meer de mensen om je heen komen staan en alles van je willen weten. Foto's worden er zeker veel gemaakt, niet alleen als je stil staat maar ook uit rijdende auto's.
Vanwege onze lage snelheid zien we natuurlijk veel meer, het voelt alsof het een veel natuurlijkere snelheid is waarmee we de landen doorkruizen.
Daardoor zie je duidelijk de verschillen in architectuur van de streken. In de hoge Jura viel het op dat de boerderijen veel groter zijn dan in andere streken, de daken waren veel spitser en groter en staken wel een meter uit.
|
 |
 |
In de omgeving van Geneve kwamen veel chalet achtige huizen voor, geheel van hout. Meer naar het zuiden staan erg mooie huizen, van onderen gemaakt van steen en vanaf de eerste etage van hout, prachtig gewoon.
Het mooie aan het weer zoals we dat nu hebben is dat de bergen overal omringt zijn door wolken, wolken die opstijgen uit de vochtige bossen. De bergen hier om ons heen zijn nog behoorlijk vol met sneeuw maar ja, de meeste zijn ook hoger dan 2000 meter.
Morgen gaat de tocht naar Briancon en dan naar de Col d'Agnel, de hoogste col die we gaan nemen, 2744 meter hoog, de grens met Italië. Op die hoogte zijn we dan ook aangekomen op het keerpunt van de reis want ook aan dit goeds komt een eind. Gelukkig hebben we nog twee weken om aan dat goede een eind te maken.
|
Reignier (FR) |
Terug naar boven |
Reignier, 9 mei
Twaalfhonderd kilometer van huis en net onder Geneve, de hoge Alpen liggen aan onze voeten. Reignier is een klein plaatsje waar we Judy, een vriendin van Wout, opzoeken.
Na negen dagen rijden is het wel lekker om even een dag of twee niet te rijden en iets anders te doen, morgen naar Geneve en misschien ook nog een wandeling over een van de Bergen maken.
|
Nadat we in Luxemburg een internet café aan hadden gedaan kregen we de eerste buien, er kwam net te weinig water uit de lucht zetten om je regenpak aan te trekken.
Om een uur of 6 gingen we op zoek naar een plekje om de tent op te zetten. Ik zag een mooi weggetje, het werd behoorlijk off road rijden maar aan het eind was uiteindelijk geen geschikt plekje voor de tenten te vinden dus weer terug naar de geasfalteerde weg stuiteren,
Vlak voor Brainville was een verlaten weiland aan een riviertje, waar we de eerste nacht in Frankrijk doorbrachten.
|
 |
Terwijl Wout in de keuken bezig was met het diner, liep ik wat rond. Bij wat omgewaaide bomen en een hoop rotzooi stond ik te pissen toen er ineens drie kleine vosjes naar de pisstraal kwamen kijken, ze waren niet groter dan 20 centimeter en misschien was dit wel het eerste water dat ze in hun leven naar benden hadden zien komen. Ze probeerden de straal te pakken. Ook toen ik klaar was bleven ze vlak voor m’n voeten spelen, todat ik hurkte en er een probeerde te aaien.
|

|
Wout zat er erg over in dat z’n bak zo langzaam ging en besloot de volgende dag (zondag) het motorblok te wisselen met het reserve blok wat hij mee heeft. Het had zin, ineens reden we meer dan 40 kilometer per uur en dat betekende ook een betere spirit, we werden er allebei blijer van.
|
Het was een mooi gebied dat we deze zaterdag doorkruisten. Tijdens de lunch begon het te gieten,dat hield zolang we zaten te eten aan.
Daarna was de bakbrommer van Wout weer terug bij af, weer geen vermogen, waar liet die gozer het toch? Dat was behoorlijk balen, met wat meer snelheid rijd het gewoon net wat relaxter en kom ik, als we achter elkaar rijden net in mooie toeren.
In Neufchateau hebben we een kamping genomen, een heerlijk diner bereid en zijn maar weer vroeg onder de wol gegaan terwijl de regen heerlijk op de tent neerkwam.
|
 |
 |
De volgende dag was het dus weer sleutelen voor Wout en hij kwam erachter wat nu uiteindelijk het probleem was, de contactpuntjes gingen bijna niet meer open, een motorblok gewisseld terwijl alleen de contactpuntjes afgesteld moesten worden.
Het was zaterdag nogal bewolkt maar zondag scheen de zon heerlijk, helaas niet zo warm dat je de jas uit kon doen maar net lekker.
n een dorpje wachtte ik aan de kant van de weg. Er kwamen een paar mensen op me af om de bakbrommer eens goed te bekijken. En toen kwam Wout eraan gereden, dat is natuurlijk helmaal mooi, twee van die rare voertuigen en we raakten met die mensen aan de praat.
|
Een vrouw zei tegen ons. “kom eens mee, we moeten jullie wat moois laten zien” en we liepen achter haar aan naar een schuur waar een van de mannen een voertuig had staan.
Hij vertelde dat het een replica is van een voertuig uit 1906. Hij had hem zelf gemaakt, had er twaalf jaar aan gewerkt en 12.000 uren werk in zitten. Alles zelf gemaakt behalve de een cilinder motor. Ik vroeg hem of hij die houten spaakwielen ook zelf gemaakt had, die zagen er zo verschrikkelijk mooi uit. Hij antwoordde dat hij eerst de boom gekapt had, er daarna planken van gezaagd en daaruit de spaken vervaardigd had.
|

|
Na een paar dagen vrij vlak gereden te hebben kwamen we, na Besancon, gelukkig weer in bergachtig gebied terecht, de Jura.
Happy met Honda
Wout rijdt met een Honda blok onder z’n bak en ik met een Zündapp. Deze vakantie moet Wout mij bewijzen dat het rijden met een Honda geweldig is.
Oke, het geluid is fantastisch, de vormgeving van het blok is mooi en het verbruik is best een stuk prettiger dan de tweetakt motor waar ik mee rijd.
Maar elke dag sleutelen, er gaat geen dag voorbij of Wout ligt op, onder of naast die bakbrommer met gereedschap in de hand. En dan het vermogen en de maximaal haalbare snelheid, nee, Wout heeft nog drie weken om me te overtuigen en ik nog drie weken om Wout te overtuigen dat Zündapp toch de beste is.
Zündapp, immer zuverlässig!
|
Dinsdagavond kwamen we in Presilly op een hele mooie camping aan, gerund door een jong stel.
De hele dag had het geregend en we waren behoorlijk nat aan het worden. Omdat we nat in hadden moeten pakken was de bagage ook niet zo droog meer.
Gelukkig was het hier af en toe droog en tussen de buien door kon ik mijn zeiknatte tent opzetten. Daarna ben ik de keuken ingegaan en heb een heerlijke maaltijd klaar gemaakt, daar warm je wat van op.
|
 |
Bij het opstaan realiseerde ik me dat ik de hele nacht geen regen meer gehoord had en hoopte dat we nu droog zouden kunnen pakken.
Als het maar even droog is zodat je spullen wat kunnen drogen, dat maakt het reizen een stuk aangenamer. De zon brak door en al het natte spul stond te dampen in het zonnetje.
Er kwam een hond aangelopen en ik riep hem bij me. Wat deed deze hond ,me denken aan Wodan (mijn vroegere hond). Het was een bruine Wodan maar dan zonder start. De manier van doen was zo hetzelfde dat ik de neiging kreeg om hem mee te nemen in de bakbrommer maar ja zijn baas stond tegenover ons dus zijn we zonder hem weg gegaan.
|

|
Het is zo fantastisch om door de Bergen te rijden, dit is voor mij het ultieme genieten, zelfs al regent het, ik word er zo blij van. Maar ja, ook met de regen heeft het wat, die Bergen die in de wolken zitten, soms zit je eronder en zie je de wolken boven je. Dan na een bocht zit je er midden in en zie je niet meer dan 50 meter waarna je boven de wolken uit komt.
Ach ja, die mooie kleine weggetjes die we steeds uitkiezen, alleen maar witte en een paar gele weggetjes als het niet anders kan, het is gewoon het mooiste wat er is, kronkelend door het landschap, dwars door dorpjes waarvan het lijkt dat er nooit een buitenstaander komt, ik heb er geen woorden voor maar dit is het voor mij helemaal, dit is vakantie, dit is het mooiste! Dit maakt het leven prachtig!
|
Dat we nu weg zijn, in deze tijd van het jaar nog steeds in de lente maakt het allemaal nog mooier, nog niet alle bomen zijn vol met bladeren en die mooie lichte, sappige kleur groen zie je nog bij veel bomen wat het aanzien toch heel anders maakt dan over een maand.
|
De reis ging verder naar Reignier maar voordat we daar aan zouden komen moesten we eerst nog een berg trotseren. Op de kaart stond dat de weg een stijgingspercentage van 13% had, dat gingen we dan maar eens proberen.
Ik ging ervan uit dat ik dat wel zou halen, vorige keren dat ik door de Bergen reed redde ik dat wel en toen reed ik altijd met een 15 tands voortandwiel die ik nu vervangen had voor een 14 tands.
Toch blijft het spannend, stel je voor dat er net een heel klein stukje 15% inzit en de motor zo laag in toeren komt dat je moet duwen en er dan net een tegenligger komt die je moet ontwijken, je staat stil en weet dat je niet meer verder komt. Dan moet je weer terug en opnieuw beginnen.
|
 |
Onder aan de berg wensten we elkaar succes en ieder voor zich gingen we de klim maken.
|
 |
Na een kilometer was er even een stukje plat waar ik op Wout wachtte om te vragen of het hem wel zou lukken, vooralsnog ging het mij prima af.
Ik hoorde geen Honda geluid en besloot terug te rijden om te zien of hij gestrand was en kwam hem even later tegen. We konden net even een woord wisselen en ik begreep dat zijn motor af was geslagen maar dat het wel ging. Beneden draaide ik om en begon opnieuw aan de klim.
|
In de eerste versnelling kan ik een Terug naar bovensnelheid bereiken van 15 km/u, iets meer dan twee keer zo snel als Wout in de eerste versnelling. Even later kwam ik hem tegen, duwend naast de bakbrommer.
De 5 kilometer lange klim naar La Croisette, dat op 1100 meter ligt, was geen makkie, de bakbrommer kreeg goed op z’n donder, je merkte dat hij echt aan het werken was, hij had het moeilijk.
In La Croisette aangekomen heb ik de telefoon maar eens aangezet, als Wout zou beslissen om terug te gaan dan kon hij mij tenminste bereiken.
Na een half uur ging de telefoon, de hele weg had hij naast de bak gelopen en nam nu even een rustpauze, nog een dikke kilometer had hij voor de boeg.
|
 |
Esch sur Alzette (LU) |
Terug naar boven |
Vrijdag 4 mei 2007
We zitten nog net in Luxemburg, in Esch sur Alzette, een grens plaats met Frankrijk.
Dinsdag zijn Wout en ik afzonderlijk naar het prachtige Limburgse dorpje Beesel gereden, Wout moest uit Rotjeknor komen en ik uit Arnhem.
Het was natuurlijk een prachtige dag, net zo als alle andere dagen de afgelopen maand. Ik besloot om meteen maar een toeristische route te nemen, de vakantie was al begonnen en Beesel was niet zo heel ver weg, een kilometer of 90.
|
 |
Na Nijmegen ben ik even de heuvels van Berg en Dal gaan beklimmen, een oefening voor mijn Huisman, natuurlijk een peuleschilletje met wat ie allemaal nog voor z?n kiezen gaat krijgen, en daarna de Zeven Heuvelenweg naar Groesbeek, die ging heel behoorlijk, ik heb niet een keer hoeven terugschakelen naar de een. Het zal wel een tijdje geleden zijn dat ik deze weg heb gereden want ik kan me nog herinneren dat het een hele klim was voor m?n Huisman.
Ach, in de loop der jaren heb ik hem natuurlijk vertroeteld, een dikkere carburateur gegeven en net weer een nieuwe cilinder. Dat kan hij gelukkig erg waarderen en dan mag ik em daarna altijd weer een tijd lang goed op z?n staart trappen.
Na Groesbeek ben ik nog even links van de Maas blijven rijden en daarna overgestoken om verder door het Brabantse te rijden. Ik kan altijd wel genieten van de mooie stukjes Nederland waar je door rijdt.
Honderdtwintig kilometer van huis kwam ik in Beesel aan, zette de tent op en heb mezelf getrakteerd op een lekker, zelfgemaakt kopje koffie.
Ja en toen was het wachten op Wout, die moest een behoorlijk stuk meer rijden en had ook nog eens tegenwind. Wout kwam een uur later aan, ik hoorde het gebrom van z?n viertakt al van verre aankomen, wat is dat toch een lekker geluidje!
Helaas was hij niet zo te spreken over het resutaat van de Honda, zonder bagage reed hij 50 km/u maar nu met wilde het niet boven de 43 uitkomen. Dat gaat nog wat beloven! De eerste avond hebben we een fles Champagne opengetrokken om het begin van de vakantie te vieren waarna een heerlijke slaap volgde.
|
De volgende dag reden we door heel veel saaie stukken Limburg maar zo rond Gulpen werd het wel heel erg mooi en dan opeens zonder dat een bordje het meldde zaten we in Belgie, het viel op door de andere kleur plaatsnaam bordjes.
In Belgie hebben we heel veel mooie weggetjes gereden, langs kleine riviertjes, slinger weggetjes omhoog en naar beneden, door bossen en landerijen, leuke dorpjes, ja geweldig. Raar is dat, de Ardennen zijn zo dichtbij en toch ga je er niet even een paar dagen heen en het is er zo prachtig!
De eerste en enige avond in Belgie hebben we doorgebracht langs het riviertje de Salm.
|
 |
Daar hebben we beide een kleiner voortandwiel gemonteerd, Wout zodat hij wat meer vermogen zou hebben en wat meer aan de vierde versnelling zou hebben en ik deed het omdat ik toch genoeg vermogen had voor een hoge eindsnelheid maar daar zal ik deze vakantie weinig aan hebben.
Ik moet zeggen het bevalt me erg, een keiner voortandwiel, het is makkelijker om van de een in de twee te komen, daar ligt zo?n groot gat bij een Zundapp 5 bak, kortom het omhoog rijden is gewoon prettiger geworden.
Gisteren, rijdend door Belgie, hoorde ik voor me een paar keer harde knallen, het kwam niet uit het motorblok van Wout maar klonk zeker niet goed, hij wees op z'n achterwiel en ik begreep dat er een aantal spaken gebroken waren. We sTerug naar boventen en overlegden wat te doen, ik had echt geen zin om te sTerug naar bovenpen dus zei ik dat we maar door moesten rijden, dat een paar spaken minder niet zo erg was. Binnen een kilometer hoorde ik nog een aantal harde knallen en wist dat we wel moesten sTerug naar bovenpen. Goed, dat werd dus een uurtje rusten, voor mij dan, stoeltje uit de bak, m?n boek erbij en lekker in de zon zitten lezen, ook heerlijk.
Wout had het wat moeilijker, er zitten niet van die dunne spaken in het achterwiel en die dikkerts vervangen is best pittig.
Tegen vier uur reden we Luxemburg, over een klein landweggetje, binnen, ook daar was geen bord maar aan allerlei dingen kon je zien dat we de grens gepasseerd waren. Uiteraard ook hier weer vele mooie weggetjes, Wout zei nog, toen we een stuwdam overstaken, wat is het hier toch lelijk!
Even later werden we voor de eerste keer aangehouden, we moesten natuurlijk alle papieren laten zien en er werd een probleem gemaakt van het niet dragen van een helm. Doorrijden mocht wel als er in de volgende plaats een helm gekocht zou worden, we hebben ze niet verteld dat onder onze spullen, ieder twee helmen had liggen, een voor goed weer en een voor slecht weer.
Vannacht hebben we op een heel mooi plekje overnacht, in het bos, op een zijweg van een zijweg van een zijweg, volkomen stil behalve het geluid van een of andere motorrijder die het ook heerlijk vond om over deze weggetjes te scheuren. Maar wat een lawaai van de vogels vanochtend.
Vandaag hadden we een erg mooie afdaling, zo?n mooi glad wegdek en zo steil, ja dan kan ik niets anders dan me laten gaan, letterlijk en figuurlijk, ik wilde per slot van rekening nog een persoonlijk snelheidsrecord verbreken en dat is gelukt, 94 km/u, niet slecht maar dat kan harder!
Straks paseren we de grens met Frankrijk, tot nu toe elke dag een ander land maar dat houdt nu wel even op, ik denk dat we de hele komende week in Frankrijk zitten, ik ben benieuwd wat we mee gaan maken en wat voor moois we zullen zien...
|
Aftrap (NL) |
Terug naar boven |
Toertochtje Alpen
Dinsdag 1 mei gaan Wout en ik een reis maken, we gaan een maand weg.
Het plan is om een rondje Alpen te rijden, Belgie, Luxemburg, Frankrijk, Italie en Zwitserland en dan via Duitsland weer terug.
Net als twee jaar geleden wil ik weer een weblog bijhouden, een of twee keer in de week een stukje schrijven over hoe het ons vergaat en wat we allemaal meemaken.
Wout rijdt op een Apollo met een Honda CB blok, waar hij een geforceerde koeling op heeft gemaakt, ikzelf rijdt op een Huisman met Zundapp 5 bak, ook geforceerd gekoeld.
Waarom de Alpen? Ach, twee jaar gelden het Tatra gebergte gedaan, gebergtes zijn gewoon mooi en natuurlijk machtig om met de bakbrommer te bedwingen. Daarnaast vond ik de hoogtes die we in het Tatra gebergte hebben gehaald niet echt indrukwekkend, iets van 1300 meter, ik hoop in de Alpen passen te kunnen nemen die boven de 2000 meter zijn.
Wout wil graag de Alpe-d’Huez, de Nederlandse berg, rijden, hij heeft em al eens met de fiets gedaan en dan nu per bakbrommer.
Ik vind de Alpen ook erg mooi, ben er als kind een paar keer met vakantie geweest en wil ze graag nog een keer zien en dan is het natuurlijk te gek om dat per bakbrommer te doen.
Dus, als je geinteresseerd bent kun je in mei af en toe eens op de site kijken en lezen hoe het ons vergaat.
De hele maand mei beantwoord ik geen mail en stuur ook geen onderdelen, dan moet je dus even wachten.
Groeten van Wout en Kliko.
|
|